10 złotych 1944 ...owe - Dd - PMG 64 - BARDZO RZADKI Rzadka odmiana, zaś w stanie emisyjnym bardzo rzadka.
Banknot opatrzony certyfikatem PMG z oceną PMG 64. Pozycja znana nam sprzed wysłania do PMG i nie potrafimy wytłumaczyć braku EPQ.  Egzemplarz w pełni naturalny o znakomitej albumowej prezencji.  Jedna z najtrudniejszych odmian w zakresie banknotów okresu PRL do zdobycia w stanie emisyjnym. Pozycja brakująca w zdecydowanej większości znanych nam kolekcji. Prawdziwa gratka dla kolekcjonerów emisji powojennych!  W 1944 roku ziemie polskie znalazły się w strefie wpływów radzieckich. W 1944 roku, po wyparciu wojsk niemieckich za Wisłę przystąpiono do organizacji nowego systemu pieniężnego. W warunkach trwającej jeszcze wojny powrót z Londynu Banku Polskiego był niemożliwy, a władze komunistyczne nie zgadzały się na utrzymanie działalności Banku Emisyjnego w Polsce. Pod koniec sierpnia powołano Centralną Kasę Skarbową, która emitowała papierowe złote z datą emisji 1944. Kurs złotego zrównano z kursem rubla. W połowie stycznia 1945 roku powstał Narodowy Bank Polski, który przejął obowiązki banku centralnego. Przy wymianie złotych Banku Emisyjnego w Polsce na złote NBP pozwolono wymienić w stosunku 1:1 kwotę 500 złotych na każdą osobę pełnoletnią. W celu przywrócenia w kraju równowagi rynkowej pomiędzy obiegiem pieniężnym, płacami i cenami konieczne było przeprowadzenie drugiej reformy pieniężnej. Potrzebę jej przeprowadzenia zaczęto rozpatrywać w 1947 roku. Przystąpiono wówczas do przygotowania nowych znaków pieniężnych w postaci monet i banknotów, które miały zostać wprowadzone do obiegu. Reforma pieniężna została wprowadzona przez Sejm ustawą z 28 października 1950 roku. Wówczas wprowadzono nową jednostkę monetarną o parytecie 1 złoty =  0,222168 grama  czystego złota. Odniesienie wartości polskiej waluty w stosunku do wartości złota miało charakter czysto teoretyczny, gdyż reforma z 1950 roku zerwała z tradycją pieniądza mającego pokrycie w kruszcu. Ustalony w 1950 roku parytet polskiej waluty przetrwał formalnie do 1982 roku, gdy został uchylony. W ustawie zapisano, że między 30 października a 8 listopada 1950 roku nastąpi wymiana wszystkich znajdujących się w obiegu powojennych banknotów na nowe z datą 1 lipca 1948 roku. Dotychczasowe pieniądze przestawały być prawnym środkiem płatniczym z dniem 29 października 1950 roku. Wymiana pieniędzy z 1950 roku nie miała ograniczeń co do wysokości kwoty, lecz obowiązywał bardzo krótki czas na jej dokonanie. Nastąpiło to w relacji 100 starych złotych na 1 nowy złoty. W 1950 roku ceny i płace zostały przeliczone po kursie 100:3. Wprowadzenie takiego stosunku starego do nowego złotego przy wymianie spowodowało znaczny spadek realnej wartości pieniądza posiadanego przez ludność. Przeprowadzenie reformy systemu pieniężnego w 1950 roku miało w założeniu zapobiec inflacji i podnieść wartość nabywczą złotego. Pieniądze papierowe z pierwszej polskiej powojennej emisji zaprojektowanej i wydrukowanej w drukarni „Goznak”   funkcjonują w literaturze przedmiotu pod nazwą tzw. „serii lubelskiej”. O ich emisji i wyglądzie szaty graficznej zadecydowano w Moskwie, gdzie zostały zaprojektowane przez głównego grafika moskiewskiej wytwórni papierów wartościowych – Iwana Iwanowicza Dubasowa. Pierwsza wprowadzona do obiegu seria zawierała błędną, pod względem gramatycznym, klauzulę prawną. Widniejące na banknotach błędy gramatyczne wynikały z mechanicznego tłumaczenia tekstów z języka rosyjskiego na polski.   Sformułowanie to zostało poprawione w drugiej emisji tej serii. Na banknotach „serii lubelskiej” znajdowały się ornamenty graficzne w postaci giloszy i dekoracji floralnej. Na awersie każdego nominału umieszczona została data roczna – 1944. Ich format nie był jednolity i zwiększał się wraz z wartością nominalną. Pierwsze banknoty pojawiły się w obiegu od 26 sierpnia 1944 roku. Reference: Miłczak 115b
Grade: PMG 64